Sri Lankan Travelogue : Walk for Sight මතක සටහන් (5 වෙනි කොටස)

5. දෙනෙතට එළියක් - දයාබරත්වයේ පාගමන : දෙවෙනි දවස - ආගන්තුක ඉසව් මැද්දෙන්...

පෙර කොටස් :
https://sri-lankan-travelogue.blogspot.com/2016/11/walk-for-sight-1.html
https://sri-lankan-travelogue.blogspot.com/2016/11/walk-for-sight-2.html
https://sri-lankan-travelogue.blogspot.com/2016/11/walk-for-sight-3.html
https://sri-lankan-travelogue.blogspot.com/2016/11/walk-for-sight-4.html

ගමනේ දෙවෙනි දවසට හැමෝම සූදානම්. උදේ පාන්දරින් නැගිටලා කූඩාරම් අකුලලා, කලින් දවසේ හෝදපු ඇඳුම් සහ අනිත් ආම්පන්න ඔක්කොම ලොරියට පැටෙව්වා. ආ කියන්න අමතක උනා නේ, ගමන පුරාවට අපිට ඕනේ කරන බඩුබාහිරාදිය ගෙනියන්න ක්‍රමයක් ඕනේ වෙන නිසා රාජපක්ෂ අයියගේ ලොරිය අපිට ලබා දුන්නේ කලීඩ් රැකියාව කරන Avery Dannison ආයතනයේ මැදිහත්වීමෙන්. ඊට අමතරව ගමනේ හැම දවසකටම කලීඩ් වෙනුවෙන් ඒ ආයතනයේ සේවය කරන කාව හරි එවන්නත් එයාල අමතක කරේ නෑ.

බඩු බාහිරාදිය ලොරියට පටවලා අපි අපේ ගමන් මලු (backpack) එහෙම දාගෙන පිටත් වෙන්න සූදානම්. අපේ ගමන්මළු වල ගෙනියන්නේ එදා දවසට ඕනේ කරන ක්ෂණික කෑම, වතුර, බෙහෙත් වගේ දේවල් තමයි. මුළු ගමනටම ඇති වෙන්න බිස්කට් සහ ශක්තිජනක ක්ෂණික ආහාර පැකට් මන්චි ආයතනයෙන් අපිට ලබා දුන්නා.

අපි හැමෝවම මේ වැඩේට පටලවපු නේරා එදා උදෙන්ම ආපහු කොළඹ එන්න කියල පිටත් වුනා. ඉතුරු කට්ටිය යාන්තම් බිම් කළුවර මැකීගෙන යනකොට ගමන පිටත් වුනේ අපි හැමෝම අපේ නඩේගුරා විදියට තෝරගත්තු මහීල් අයියගේ උපදෙස් මාලාවකුත් අහගත්තට පස්සෙයි.

දැන් එතකොට නඩේ මෙහෙමයි. සෞඛ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල් පාලිත මහීපාල මහත්තයා, Vision 2020 ජාතික සම්බන්ධීකාරක අසේල අබේධීර දොස්තර මහත්තයා, මහීල් අයියා, චාමර අයියා, කලීඩ්, චලන මල්ලි, මම, අමිල, කැමී, OLS, නිසංසලා (Vision 2020 කණ්ඩායමේ), සායි (Vision 2020 කණ්ඩායමේ), ඉඳුනිල් අයියා, ප්‍රසන්න අයියා (Vision 2020 කණ්ඩායමේ), කලීඩ් ගේ සේවාස්තාන්යෙන් ආපු මල්ලිලා දෙන්න (නම් මතක නෑ). සම්පූර්ණ වැඩ වලට වාහන තුනයි. රාජපක්ෂ අයියගේ ලොරිය, Vision 2020 වාහනය සහ මහීල් අයියගේ කාර් එක. ඉඳුනිල් අයියා තමයි දවස් 17 ම කාර් එකේ රාජකාරිය බාරගෙන අපේ නිල සැපයුම්කරු වුනේ. මීට කලින් එයා දෙවුන්දර තුඩුවේ ඉඳල පේදුරු තුඩුවට පයින් ගියපු නිසා තවත් නම් ඇවිදින්න බෑ කිව්වා...

කොහොම හරි වටින් ගොඩින් එලිය වැටෙනකොට අපි මහා පාරේ. මන්මුනේ පාලමෙන් කළපුව හරහා ගිහින් කොක්අඩිචෝලේ දිහාවට අපි ගියා. අපිට එහෙම පිටින්ම ආගන්තුක පරිසරයක්. හරිම සුන්දරයි. ටික දුරක් යනකොට ඒ ප්‍රදේශයේ සෞඛ්‍ය සේවා කණ්ඩායම් අපිත් එක්ක එකතු වුනා. ඒ අයට නිල පෙරහැරේ එන්න ඉඩ ඇරලා අපි කට්ටිය තරමක් ඉස්සර වුණා.

ඔන්න අපි පිටත් වුනා

මන්මුනේ පාලම අසල

කලපුවේ සුන්දර දසුනක්

දම් පාටින් ලා සඳ බැස යනවා.

කොක්අඩිචෝලේ නගරයට අපි එනකොට එතන හමුදා කඳවුරේ පිරිසක් අපි එනකන් බලාගෙන ඉන්නවා. ඒ අයගේ තේ පැන් සංග්‍රහයක් එහෙම රසවිඳලා අපි තව ටිකක් ඉදිරියට ගිහන් නගර සීමාව පහු කරලා නැවතුනා. සුව සේවා කණ්ඩායම් සහ හමුදාව නගරයේ දැනුවත් කිරීමේ වැඩසටහනක් පවත්වලා, උදේ ආහාරය අරගෙන එනකන් අපි වෙල්යායක් අද්දර පොඩි කඩ පිලකට වෙලා අපේ උදේ කෑම ගත්තේ බොහොම විනෝදෙන්. ඒ ගෙදර බොහොම දුප්පත් ගෙදරක්. රසම රස අඹ ගෙඩි වගයක් කපලා අපිට දුන්න එයාල අපේ ගමන ගැන විස්තර ඇහුවා. ද්‍රවිඩ භාෂාවෙන් විස්තරේ කියන්න කැමී හිටපු නිසා හොඳට ගියා.

චාමර අයියගේ ජාත්‍යන්තරයට ගියපු පින්තූරයක්...

චලන මල්ලි බොමුද දොඩම් වීදුරුවක්..?

චලන, කලීඩ්, චාමර අයියා

අකුරට යන්නට පෙර...

චලන සහ කලීඩ්, කොක්අඩිචෝලේ හමුදා කඳවුර ළඟ

කලීඩ් සහ කැමී... නොබිඳුන සහෝදරත්වයක ආරම්භය

අපේ විස්තරේ අහපු ඒ ගෙදර අය එයාලගේ පුතාගේ අතින් කැටේට රුපියල් 100ක් දැම්මෙව්වා. එයාලගේ ජීවන තත්වයේ හැටියට රුපියල් 100ක් කියන්නේ ගොඩක් ලොකු ගාණක්. ඒ තමයි මේ ගමන පුරාවට අපි අත්විඳපු අපේ රටේ මිනිස්සුන්ගේ හර්දයාංගම බවේ පළමු අත්දැකීම.

මේ ඉන්නේ ඒ පොඩ්ඩා

පොඩ්ඩා...

එතනින් එහාට කුඹුරු යායවල් මැද්දෙන් වැඩි සෙනගක් නැති ප්‍රදේශයක් හරහා තමයි අපි ගියේ. අහස කළු කරලා තිබ්බ නිසා කලින් දවසේ වගේ ගමන අමාරු උනේ නෑ. ඔහොම අවිල්ල් පොඩි ගම්මානයකට අපි ආව. එතන ඉඳල අපි යන්න ඉන්නේ අම්පාර - මහඔය පාරේ පුළුකුනාව කියන තැනට සම්බන්ධ වෙන අතුරු මාර්ගෙක. සෞඛ්‍ය සේවා කණ්ඩායම් අපිට සමුදීලා ආපහු ගියා. අපි යන පාර වාහන යන්න බැරි කොටස් තියන් නිසා වාහන 3යි හමුදා ගිලන් රථයයි ආපහු හරවාගෙන ගියේ අපි නැවත ප්‍රධාන පාරට සම්බන්ධ වෙන තැනදී අපිව හමුවෙන්න බලාගෙන.

පොඩි විවේකයක්...

එතන ඉඳල අපි කට්ටිය විතරයි. කිසි කලබලයක් නැති ගම්මාන මැද්දෙන් කුඹුරු යායවල් දිගේ වැටුන ගුරු පාරක් දිගේ නිදහසේ ඇවිදගෙන ගියා. මගදී දැකපු පුංචි ඉස්කෝලෙක පොඩි උන් ටිකක් එක්කත් කතා බහ කරලා අපි ගමන ගියා. ඒ පාරවල් වල අතරමං වුනොත් කියල අපිට මග පෙන්වන්න හමුදාවේ දෙන්නෙක් මෝටර් බයික් එකකින් ඇවිල්ල හිටියා.

ගුරු පාර ඉවර වෙලා වැවක් උඩින් වැටුන අඩි පාරක් දිගේ ගිහින් අපි පුළුකුනාව රජමහා විහාරය ලඟට ඇවිල්ල දවල්ට කන්න ලැස්ති වෙනකොට හවස 3 ත් පහු වෙලා. පුළුකුනාව රජමහා විහාරය කියන්නේ බලන්න දේවල් ගොඩක් තියෙන තැනක්. විශාලම ආසනඝරය ඇතුළුව තව නටඹුන් ගොඩක් තියෙන පුරාවිද්‍යා ස්ථානයක්. ඒත් වෙලාවත් එක්ක අපිට තව ටික දුරක් යන්න තිබ්බ නිසා අපි දිගටම ගමනේ යෙදෙන්න තීරණය කරා.

දිවා ආහාරය


මෙතන ඉඳල පාරක් අයිනේ වාඩි වෙලා කෑම එක ලිහාගෙන කන එක අපිට සාමාන්‍ය දෙයක් වුනා.

ඉදිරියටම

කලීඩ් සහ චාමර අයියා. තවත් නොබිඳුන සහෝදරත්වයක්

අම්පාර - මහඔය මහා මාර්ගයේ පුළුකුනාව හන්දිය තමයි නිල වශයෙන් දෙවෙනි දවසේ අපේ ගමනාන්තය. ඒ උනාට අපිට නවාතැන් ගන්න පිළියෙළ කරපු පන්සල තියෙන්නේ එතනින් තව කිලෝමීටර් 3ක් විතර අම්පාර පැත්තට වෙන්න (අපි ඊළඟ දවසේ යන දිශාවට විරුද්ධ පැත්තේ). එදා දවසේ අපේ නවාතැන්පොළ වුනේ ඒ පන්සලේ බණ මඩුව. බණ මඩුව ඇතුලේ කූඩාරම් ටික අටවල අපි නාගන්න කියල ගියේ ළඟ පාත වැවකට. බණ මඩුව ඇතුලේ වුනත් කූඩාරම් ගහන්න හේතුව එතකොට මැසි - මදුරු හෝ වෙන සතුන්ගෙන් කරදරයක් නැතුව නිදාගන්න පුළුවන් නිසයි.